Evlat gibi evlâda :)))

İlâhi istekle zuhur ettin,bedenimde
Bırakmadım,seni ben,zalimlerin eline
Rica,minnet sabitledim yüreğime
Allah esirgedi beni ve bebeğimi de
Hayatımızı borçluyuz biz kadir bilene
İlim’miş,bilim’miş,ölüm’müş vız geldi bize
Mevlâmın istediği bebek doğdu evimize

Gözler mavi,dört kilo.boy kırk santimetreydi
Ölüm korkusu verenler, seni bir görseydi
Ricam kabul,dünya benim oldu sen gülünce
Güldü yüzüm,seni sağlam ve canlı görünce
Üzüntü sütü aldı ememedin gönlünce
Nur gibi bir cevher verdi Rabbim evimize

16_09_2001
Hanımağa34 /Nazife Görgün

Bu şiirin hikayesi:

Akrostiş’lerimde yazdıklarım gerçektir. Çapa tıp fakültesi jinekoloji ana bilim dalı doktorları bebeğim karnımda 8 aylıkken mongol bebek tanımlaması koyup ölü doğum yapmamı ısrarla istediler.(Kayıtları vardır hiç bir sakınca görmüyorum, hastane adı vermekten sorumluluk bana aittir)
Yani canlı bebeği karnımda ilaçla öldürecekler ve ben mongol çocuktan kurtulacağım aslaaa..!
Allah verdi ne verdiğse kabülum, ben uğraşırım dedim doğurdum. Şu an yüksek okul mezunu, gönüllü komando,piyade, asteğmen,iç güvenlik olarak birliğinde 2.komutan olarak, uzun devre.üstün hizmet ödülleri alarak doğuda askerliğini yapmış bulunmaktadır.Allahın bana bahşettiği mucize bebektir. teşekkür ederim