dün gece yine kırdım bilmeden;
karanlıkta yürürken
kalbim bir kalbe çarptı
kırıldı birden!

karlı dağlarda kır çiçeği arayan biriyim ben,
ne zaman güneş doğsa bahar gelecek diye sevinirim…
beklerim ki
erisin şu yüce dağların karı
soyunsun gelinliğini
açayım duvağını,
alnından öperek
sökerek göğsümden yüreğimi
takayım gerdanına yüzgörümlüğü diye..

herkes gibi
keserek yolları
hep asırların bakiresini aradım;
gönlüme uygun bakış dengini
bilinmeyen göz rengini bekledim ömür boyu…
dedim ki
soyu od ise
yüzü gök ise,
pembe teninde
iki gizemli yıldız
iki masum kız göreyim her bakışımda.
suçsuz
korkak
ve sorarak doğarken benim dünyama
ben hep sarhoş olarak…
öyle
gözlerinin altında gezmek istedim dağlarda.

artık beni bana bırakın şiirler,
çıkınımdan çıkın gayrı…
başka geceler bir mısra bile yazdıramaz bana;
hiçbir dil
hiçbir sefil beni bulamaz bu yollarda artık!

kalbim kalbe çarptı
kırıldı birden…

yâr olup sarsa da yaramı bir çift göz
bin söz yağsa da yürekten
aksaktır artık bu gönül,
kırık
ve sakat…
ne hasat bekleyecek zamanım vardır
ne de bahar!


ö.n