Ama Ben Hiçbir Zaman

birgün gideceğim ama seni bırakmayarak
bir yalnızlığım değişmeyecek
gece uykusuzluklarımda açmayacaksın
güne küs gece çiçekleri gibi
açmayacaksın bir daha beynimin ortasında...
seni sevmek en büyük yalnızlığım olsa da
çoğaltacağım yalnızlığımı
ne kendimi ne seni bırakarak
bir öğle ortası günlük ve durağan
bir yürüyüşün amaçsız kaderine


şarkılarımı anlamadığını anladığında
ben koşar adım ölmüş olacağım
anlayacaksın...
bazı şeylerin geç anlaşıldığını
iki haylaz zaman arasında harcandığını
ağlayacaksın
duymadığımı sanacaksın
duyacağım...ve ilk defa...
ağacıma saklanacaksın
yapraklarım saçlarını okşadığında
aslında sahnenin hep boş olduğunu
perdelerin kapalı
tek seyircinin benim olduğumu
anlayacaksın
içine kapanık bir akşam üzeri
açılacak gözlerin...ve son defa
maviliğime dalacaksın..


şimdi okul çağı gelmiş çocuklar gibi
üzerken şefkatlerimi
kendini haklı bulacaksın kendince
nazlanacaksın hayatta kalışıma ayakta duruşuma
nazlanacaksın emeğime dur durak bilmeyen
ama yarın...benim için hiçbir yarının olmayacak
yarın ben olmayacağım
sen yarınsız kalacaksın
ama ben hiçbir zaman
sensiz olmayacağım....

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.