Geleceğe Kapamış

karşılaştığım bu tenha yüz
köşe başlarını tutmuş acı sözler gibi
unutmuş beni ve kendini
yüreğimde Azeri bir yalnızlık türküsü
ağlıyorum kendimsizliğe

geceyi tanıyamıyorum
korkup yorganımın altına sokulduğum
ay ışığı bu sen misin?
bu sen misin sarı ışıklı en sevdiği yolu
yağmurluklu kızın
geleceğe kapamış gözlerini
ürkek ama umutlu

hani uçan balonlar bırakırdık
düşlerimizin peşine
menevişli güleç
yarınlara çocuk nefeslerimizi tutarak
ne olur ellerimi bırakma
çık saklandığın yerden
gözlerimi yalnız senin için açmak istiyorum
unutup bütün karanlıkları
hasret gidermek için aydınlık seslenişinle

........................

kestirme daracık ara sokaklardan birinde
yola yakın bir pencereden
hâlâ bana baktığını biliyorum
ben mi? ...
sarı çiyan nam-ı diğer ’görünmez adam Çarli’
gizli kapaklı ama çok derin sevginde
minicik ellerine gelincikler doldurduğum yerdeyim hâlâ
ayakları çıpıldak yaralı deli oğlan
incecik dudaklarını yağmurun altında öptüğüm yerde
umarsız sokak kedileri gibi...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.