3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1657
Okunma
Yalnızlığın katransı sancılarını bohçalayıp,
Karanlık geceye adım atıyorum yine.
Yüküm çok ağır geliyor yetim yüreğime,
Sensizliğin hesabını veremez oldum dünlerime.
Acıyor, kanıyor, ağlıyor mazimin sayfaları.
Vuslat günlerini saya saya düğümleniyor boğazım.
Kanat çırpıyorum sensiz geçen yarınlarıma.
Gözyaşlarıyla geliyorum ben her gece yanına.
Alışamadım,alışamam bir türlü yokluğuna.
Sensizliğin hasretiyle şiirler yazıyorum şimdi,
Kırık masamda beyaz kağıt,elimde kalem var,
Mürekkebimse sana akıttığım gözyaşlarım.
Yokluğunun acılarında hıçkırığa boğuldu kalemim,
Bir sebebi vardı,alışmamıştı yokluğunu yazmaya.
Yazdıkça mı umutlar tükeniyor içimde bilmiyorum,
Yoksa sen tükendikçe mi yazıyorum bilmiyorum hala.
Varlığın yokluğun anlaşılmaz oldu yüreğimde,
Galiba yüreğimin kıyılarında çırpınışların,
Yabancı bir şarkı gibisin anlamaya çalıştığım,
Hiç kimse misin bilmem ki nesin, kimsin sen?
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
