Aç gözlerini!
Yedi tepeli hüznümün sağanağı
Toroslardan sürülmüşken Edirne ye
Bir tutam hüznünde
Bizim için de sen dök
Kadırgalı hayatımın içine

Bakırköy’ün elinden tut
Kordon boyunda kalan günlerle
Bir yudum mutluluğu da bizim için at
Denizin kabaran göğsüne

Son sigaranı hasretle yakıp
Çek benim için ciğerlerine
Denizin yakamozlarını takıp saçlarına
Unuttuğun yalnızlığıma
Martı çığlıklarını duyur

İzlerim kokuyordur şimdi değil mi?
İskelede ki vapurla
Özlemimi yarıştırırken

Vururken kadehleri yarının demine
Istırap olan gözlerinle süz hayatı
Kızılcık şerbeti kokan dudaklarını titreterek
Özlemimi doyasıya çek içine

Kuru çeşmenin ibriğinde
Bir yudumda İstanbul’u devirirken
Hoyratlığıma aldanıp
Yarınlara kokumu savurma
Aldanma güzel oluşuna
Unutma!
Deniz kabukları yalancı

Mavi gözlü denizin kızı
İstanbul gözlerindeyken
Bensiz Çakıl taşlarına sığınma
Bırak beni gözyaşlarımla
Gecenin koynuna
Siyah inci gibi
Süzülerek kalayım gerdanında

Tülay Akçakoyunlu