2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1527
Okunma
Meçhul dur kaç kere yaşadım ben bu romanı;
Ne zaman yürekten sevdimse; ayrılık vardı .
Yok bir çare hep kendim kuruttum gözyaşlarımı,
Ne zaman yürekten sevdimse; yalnızlık vardı .
Sen de çek git, bırak git beni hiçbir an düşünme,
Kahpe kader de, acımasız hayat de; boş ver üzülme.
Nasıl olsa dayanırım alıştım hasretin her türlüsüne,
Ne zaman yürekten sevdimse; ayrılık vardı .
Alıştım kaderin her türlü çirkefliklerine, sillesine,
Ne zaman yürekten sevdimse; yalnızlık vardı .
Yaşamadım gitti şu yalan dünyada gönül tadında,
Ah bir bilsen nelerden vazgeçtim senin uğrunda,
Artık sende yoksun seni de kaybettim yol ortasında.
Ne zaman yürekten sevdimse; karanlık vardı ,
Ne zaman yürekten sevdimse; pişmanlık vardı .
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz