Kopkoyu bir demlik çayın buğusu gibi çöktün içime
Zemheriye teslim olmuş yüreğimin her zerresi ısındı hayalinle
Aldın beni benden götürdün kendi benliğine
Düştüm yine kirpiklerinin gölgesine


Yudum yudum yudumladım sevgini
Dayadım sırtımı en emin beldene
Gözlerinin örtüsüne büründüm
Bakışların okşadı gönül yaralarımı
Varlığın sarmaladı üşüyen kollarımı

Ne bir resim, ne de bir surettin
Vuslattın ruhuma yansıyan; birdin, tektin
Ay kıskandı avareliği ile
Geceme düştün tüm birikmiş hüznümle
Sana geldim…

Gölgesinde ruhunun, kaldım hayli zaman
Dinginleştim huzura erdim sende…
Gönlüne düştüğüm bu uzun seferde;
Pusulam sevgindi, azığım iliklerime işleyen şefkatin
Yoldaşım…
Yol arkadaşım ise;
Bir orman bereketinde yeşeren gözlerin…


Yol uzun, hayli de meşakkatli idi,
Ayaklarım ise bir o kadar yorgun

Olsun…
Biliyorum ya; oralarda bir yerlerde
Belki bir yıldız kümesinin ortasında
Belki denizler altında bir mavi örtüye bürünmüşsün
Belki bir rüzgârın nefesinde saçlarımın arasında dolaşıyorsun
Belki de bir gül goncasının içinde rayiha olup içime doluyorsun
Okuduğum kitabın sayfaları arasından çıkacak masal kahramanım
Ya da düşler ülkesinde tüm ruhunla beni bekliyorsun
Hissediyorum;
Varsın, yanımdasın,

Yollar mı koyar sanıyorsun
Yoksa yıllar mı?
Geldin ya ömrüme
Doğdun ya günüme
Düştün ya kaderime
Yazgıma ortak oldun ya


Ah cansızım
Ah gönül yaram
Çağır beni
Bağır beni
Hitap et!

Üzülme sakın;
Sanma ki sensizim
Sanma ki yalnızım
Bil ki;
Yoksun değilim
Yoksul değilim
Öylesine zenginim ki
Gönlüme, ömrüme bağışlanmış servetimsin…



PERİHAN TUNÇOK
ESMİZE...