Abandın üstüme Leyli
Buladın gözlerinin karasına beni.
Siyahlığında kaldım gölgenin;
Söze sus biriktiren zamanlarına kırgınım



Bak işte leyli;
Ömür geçti
Zaman geçti
Sayamadığım nice baharlar hazanlar geçti.


Ah leyli!
Yağdın üstüme
Kimi zaman yaldız misali
Gözlerimi kamaştırdın…
Kimi zaman karanlıkları yırtan
Şimşek misali ruhumu aydınlattın…

Öyle böyle derken;
Çile geçti.
Neşe geçti.
Hoş geçti, boş geçti.

Anlat bana Leyli;
Kaç ömrü bozuk para misali harcadın?
Kaç aşığın intizarını aldın?
Kaç Mecnunun yüreğinde kangrenleşmiş yaraydın?
Kaç sabahı asırlara bağladın?



Of leyli
Rüzgâr geçti
Keder geçti
Bir yel esti;
Sen estin geçtin



Leyli;
Leylim vakitlerine girerken zamanım,
Girdabına düştüm.
İçine alırken hüzünlerle ağırlaşmış bedenimi
Anaforlarına tutuldum.



İçimden nice nice;
Söz geçti.
Sus geçti.
Çığlık geçti.



Leyli ömür dediğin nedir ki?
Gözkapakları içinde
Binlerce bulut taşımanın yorgunluğu mu?
Zünnun bağrında bir damla ziyaya hasret kalmak mı?
Yoksa yüzüne asılı kalmış birkaç yamalı gülüş mü?



Leyli bak işte;
Heva geçti
Nefes geçti
Yol geçti, son geçti.



En güzeli neydi ömrün
Bilir misin Leyli;
Sabaha eren ezan vakitlerinde
İblisin ninnisine kulaklarımı tıkadığımda
Bülbülün zikrine eşlik ederken dudaklarım
Sıyrıldım senden;
İçinden kaçtım
Kurtuldum Leyli esaretinden.



Dua geçti
Sena geçti
Boran geçti
Hakikat geçti



esmize
Perihan TUNÇOK (KILIÇ)