Yol uzun bir yolmuş
Ne istediğini bilmeyene
Ömür kadar da kısaymış bu yol
Gideceği yeri
İki parmak arasına sıkıştırıp
Nefes nefese içene
Hayat buymuş aslında
Değil mi

Hayat dedim de
Neler neler değdi simdi
Maziden zihnimin kuytu yerlerine
önce beyaz bir kundak
sonra beyaz bir gelinlik
ve ...ve en son beyazı kirletecek
bir avuç toprak tenime değdi
Değil mi ?

Değdi değmeye de
Zaman bu güne değmeden önce
Bahçemde ki kiraz ağacı
Naylondan iskarpine dönmüş
Ayağımda ki kırmızı ayakkabı
Başımda lastik tokamla
Yakamda ki sabun kokusuyla
Meğerse çocukluğum burnumdaymış hala
Değil mi ?

Kardeşlerim top mu oynuyor ne?
Toz içinde kalmışlar yine
Gideyim ..gideyim de
kuyudan su çekeyim
Annem yorulmasın derken
zaman çoktan geçmişte
Ne top kalmış yuvarlayacak
Ne de kardeşlerim kalmış
top oynayacak kadar ufak
Değil mi?

Yaz-kış farkı yaşardı
Evimizin dört odası
Eee abla olmak kolay mı ?
Kardeşlerim soğuk yatağa girmesinler diye
Tüm yataklara yatar ısıtır
Sonrada yorganı üstüme kıvırır
Eskimiş coraplardan yaptığım bebeğimle birlikte
Atsızda olsa ellerimden tutacak prensimle
Bir sepet gelincik toplamayı düşlerdim
Dalardım öylece
Bu günlerin hayaline
Değil mi ?

Postacıyı beklerken
Ne çok sabah
Ne çok akşam geçmişti
Babamdan anneme gelecek
Bizi hasretle gözlerimden öpecek
’Kardeşlerin sana emanet ha kızım ’diyecek
Bir mektup için beklerdim
Evimizin demir kapısın da
Değil mi ?

Neden sustun
Söylesene
Ayna da olsan söyle
Sen büyüdün ama
Gözlerin hiç değişmemiş
Zaman ak tellerini senden gizlemiş
Avuçların bahara bir tohum ekmiş
Desene...
Diyemezsin!
Çünkü ben büyümüşüm
Zaman hep aynı kalmış
Değil mi ?