hayrettin taylan


her sızıma kilit vurdu ilmi kaimler
ölü yaprağın sarartılarında dertlerim çürür
yürek sızısının son sınavı soru birde kalan umut
unufak bir farkın kimyasında sustum kadere
bir yaprak kadar yaşamadın seni
düşmedin sevda ağacımın sevda diplerine
gittin başka tomruklardan sevgi umarak
her zerreme işlemiş sevgi zerrinde unuttum kendimi
veda kendi bendinde vasıtalarını yolluyor türkü türkü
dünyamı ayaklar altına alarak yeniden geldim sana
işte bu olmamalı aşk
zamanı gelmiş düşmelerle oynaşan yaprak gibiydin
düşmemeli yere, yarin gölgesi üstünde geçmeli
kökünde ağlayarak bıraktığım hiç kurumaz gül ağacım var
bir bebek emekleyerek vardı
gülümsemesini öğrendi aşktan yarama dökülen senden
sevap vurmuş gölgesiz her kalışına
kalışları dil ile örmüşsün dilim çözülmez efkarına
yüreğinin yamaçlarına amaçlarım kitap gibi okunur sensizliğe
yağmurla damlan el ele vuruyor vicdan kıyıma
okyanus bile olamadınız düş kırıklarıma
hükümsüzdü değildi düşüşleriniz
ıslanmak,uslanmanın ulamasıdır bir bir anlattı damlalar