hayrettin taylan

ben bardağında ulaşılmazı içiyorsun
mut ile mit arasında kalıyor geleceğin
geçiriyorum vakitsiz biten sevda arasıtında
Yalnız vakit geçirmek değil amacım


vakit geçtiği için mecburlarımı geçirmekti
sadece biraz kendimden geçmekti
Üzgünüm aşk ve yaşam
emeğim öğüten yeldeğirmenlerinde
sularınız kadar kederim alındı kaderden
canhıraş başlar ta derinden
kalbimin mumlarından mimlendi sızılar
diziler başla gidişten yakın susma ekranından
gönülden çelen bir çalışın ses açılımındayım
sesinden esler ektim fırtanalar biçmeye

Bitsin artık sana anlatamadıklarım
sen ruhun sütünden periler ürettin
ben yalnızlığın bebeği özledim sütünü
gidemeyen gidenim işte
emekledim yar ile yaram arasında
dedim ya sütünü özledim memeler şehrinden
yalnızlık annenin közünden beni taşı özüne
ne dediysem doğruları doğurdu
yalanı yazı kabul etmez bilir aşka yazılanlar
yazgının silgisiyle sildim uzak kalışlarını
acaba ondan mı yazamıyorum kalakalışları
ödedim düşlerin payını ay ile güneş arasında
tutuldum dedim ya dünyaya gerek var mı ki
şimdi insafa gel ,istifa et gitmelerden