hayrettin taylan

muhteşem güzellikteki sözlerin sersek aşka
sorguladılar sevgimin mitik kalakalışlarını
elimi dolaştırdım el ile dil arasında esrik esrik
can maddeden yapılan tenine tinim ilmik
uzaklaşıp giderken gidişin
gidişinle kaderim beraber kaldı bu bekleyiş maçında
oysa maçın hakemi bendim benindeydi düdüğüm
sıcaklığına takılı gözlerinde kaldı düğümlerim
başka birşey aradım aranamyışında
kavuşmanın nesnele değdiği yerde
aşk öznel bir kokudur gülüme
tutkumuzun görüntüsü semayla özleşti
usulca içerlemelerinde kaldı can yakılışlarım
imkansızlığın oymalarına yazıldı adın
yıpranmış taş kalbimde nakışladın sensizlikle
ruhumu ütüledi öteleniş
usulca döndüm dünyana
hoşgeldin dedin hislerimin meteor hızına
hiç olmaz dediğin en uzak dünyanda oluştu sevi çukurum
tanıdık bildik bir gülüşün bağladı yaşanmışlığı
buldum kendimi beni bulduğum yerde
bilen birinin sözleri değildi bana söylediklerin
bulutun suya olan nazında çok nemlidir gözlerim
ağlamaya ders veriyor dökülemeyen yaşlarım
sensiz bir heves sarar yalnız kaldığın hasta bir gününe
yapayalnızlığın paramparça eder İstanbul içime
sakınmalardan derledim derdimi sakın gülme bekleyişime
bir gün içre bin gün susar gülünde diken kalmamış
bu son sonedir yazıldığın dizeler susmamış
kaderimle gidişin son maçında hakem bendim
sana kavuşamadan yıkılan son bendin