hayrettin taylan

sonsuz bir boşluğun dirhemlerinde merhemin gülücüklerindedir
kahırlı bakışların künyesinde dermanımı yıka ilgilerinle
beklentilerin bendi iç benimde barajlarımı aştı
su oldun kirli aşkıma,temizledin sevmeyi
şimdi senli çimmenin sevgi leğeninde ağlayan tutku bebeğiyim
yansık suların durusunda gözlerim köpük köpük
peltek hecelerle özlemin huyu dile gelir etik etik
yanılsamalı kırık can aynalarında gidişin taranır
tükenmiş kalışların fosil sarkacında şansım sararır
aşktan kopmuş yapraklar dökülür döşlerime
Bülbülüm düşsel inlerde ötreşir son sözlerini
bir öğün sevda, bin ömür vefaya gebe
demlenen ezilişlerin eşitlerinde bölünür sayısız bekleyişim
tesellilerimin çarpımında paydalanır pak kalışlar
öldürücü bir sır ,surrunu örer sırlarımda
Ölümsüzlük şahit,aşk ahit,gelişin kanıt,son halin anıt
öylesine gidişlerin geninde hücrelerini dizer aşka canlanışım
Aynı susamış suyun altında yalnızlığa uslanıyoruz

Hangi kurumuş bitişin yapışkanlığında bensizliğin yutkunur
uyur gezer pişmanlıklarımın pasında göz fenerlerin yansır
şölenleri var kırılmışlığın
kutları olan mutların sismik gelişlerindeyim
o yüzden yüzsüz çekilişlerim yansımaz gelgitlerinde
ay yüzüne yansımıyor uslanmışlığım
beni benden tanır sana dair dalgalar

Anla ki, sen ile dem arasında sırat uzanır gerçeklerime
sünmesi uyanmış bir ateşin suya kavuşma anındayım şanım ondandır
Seni bekledikçe algısı dalgalanır tutkularımın denizi
köpük köpük ömür yıkanır hazırlanmış kavuşamalarına
çoğalırım seninle kendi eksenimdeki can istemelerde bilesin