Kibriya
Aşağıların aşağısı
Kılar insanı…

Senin kadar
Var mı güzel
Düşünen.
Sonra bilen
Var mı senin kadar
Değerli olanı.
Sen ki özelsin
Sen ki güzelsin
Yay gibi kaşlar
Dalgalanır rüzgarda
Kıvrım kıvrım saçlar
Unutma asla

Kibriya
Aşağıların aşağısı
Kılar insanı…

Sen Allah’tan bir lütufsun
Sen olmasan sonra
Doğar mı güneş
Yeryüzüne,
Bak sayende
gök kubbeden
rahmet yağıyor
yeşerdi tüm nebatat…
tüm gezegenler
çevrende dolanıyor,
sen olmasan
med cezirler vurur
yeryüzüne
boğulurdu tüm insanlık
Nuh’un kavmi gibi
helak olurdu…
sonra küçük dağları
sen yarattın
koca sürtük burnundan
belli.
yok yaa! Öyle mi?
bak
unutma asla

Kibriya
Aşağıların aşağısı
Kılar insanı…

Bırak artık
Senden olmayan, sonra
Emeğinle kazanmadığın
Vasıflarınla övünmeyi…
Şeytanı şeytan kılan
Övünme ve kibirken
O kutsal secdedir
Meleği melek kılan
Şimdi utan, Rabbinden
Bırak bu utanmaz
Büyüklenmeyi
Önce aç ellerini
O’na et tövbeyi
Şükret sonrada
Verdiği nimetlere
“Tarağın dişleri gibi
Kendine eşit.”
Ve Kardeş gör
Tüm hemcinsini
Sonra sev tüm yaradılanı
Yaradandan ötürü
Bak Unutma asla

Kibriya
Aşağıların aşağısı
Kılar insanı…


Takva ile
Rabbine yakarış
Ve alçakgönüllülük
Sonra insanlığa olan
Faydandadır yücelik..
Komşuya olan iyilik
Akrabaya ve
Ehli Beyte olan sevgin
Hastaya olan ziyaretin
Yetime ve yoksula
Sonra yolda kalmışa
Uzattığın eldedir şeref
Kulağına küpe yap
Unutma asla…

Kibriya
Aşağıların aşağısı
Kılar insanı…
YÜKSELTİR belki, ama
YÜCELTMEZ asla insanı.
Yere düştüğünde
Artık geri dönülmez