1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1387
Okunma
Bir gün ansızın gireceğini
Nereden bile bilirdim huzurun kapımdan…
Sırtıma bir bankta yaslanacağını
Elimden tutup kaldıracağını
Bir gülüş ile hayatımı değiştireceğini
Anlamadım anlayamadım yargılamadım
Olduğu gibi kabul ettim
Uzak şimdi duygular gülüşler yok artık gözlerimde
Kapandı tüm kapılar yüzüme
Tozlu kaldırımlarda kaldım bekler oldum gelişini
Ne zaman geleceğini bilmeden
Sana hayran gülüşüne hasretlerle
Susmalarım kadar büyüdü içimde yokluğun….
Ümit Nebil
5.0
100% (1)
Cevap Yaz