yanlızıgım geldi kuruldu baş köşeye git diyemdim
seninle kalıcam dedi konusaşmadım.
hoşgeldin dedim ama neden geldin diyemedim
bundan böle ayrılmıcaz dedi
kovamadım...
öyle olsun dedim hatırını sordum
iyim işte senle daha iyi olucam dedi
ama ben onu istemediğimi yine diyedim
beni gördügüne sevinmedin mi dedi bana
ağzımı acamadım sadece güldüm..
git diyemedim ona şimdi baş köşede benle yaşıyor
herşey iyi olucak dedi ama ben hiç iyi olmadım
mutluluk istedim ben yanlızlığım dedi
mutluluk benim oldugum yerde olmaz
bende onun olduğu yerde olmam dedi
sustum...
onu kabullendim artık neden mi?
çünkü mutluluk hep bırakıp gidiyor ama o
hep benimle kaldı, hala yanımda git diyemedim
bugün yine kapı çaladı tam ona alışırken
özlemim geldi bende burdayım dedi
senin ne işin var dedim..
ben geldim çünkü beni mutluluk gönderdi dedi
arkamı döndüm bir baktım yanlızğım kaybolmuş
sevindim buna şimdi özlmemimle yaşıyorum
ama yine hiç mutlu değilim
ne mutluluk geldi nede özlem gitti
en kötü git diyemedgim yanlızlgımıda kaybettim..
şimdi çağresiz bekliyorum ikisinden birisini...


yanlızlığımı kaybettiğim mutluluğumu aradığum bu dört duvarda...



ÜmiT NebiL