Hayrettin TAYLAN

Beni unuttuğun yerde aşk gökdeleni yükselir
tanımsız İstanbul yücelerindeyim
Korkmakla beklemek arasında korunuyorum
Yıldızlar parlatmıyor benden uzak kalışları
Şehir susmuş bir adımlık özlemleri bekliyor
Ürküyorsun denizimde yüzmeye
aşk perdelerin bu yüzden kapalıydı kapılar örtük
Ay hıncını, aşk hışmını benden alıyor
Kızgın bakışlarla güneşi ısıttım sana
İstanbul ‘u uyuttum başını koymadığın omzumda
bir gün benim olursuna yeni bir liman aşklandı
ben kaptan emirler veriyorum sevilmeye
gözünden dökülmesin yaşlar diye önce ben ağlıyorum
içimde binlerce bilmece sorusu sen cevabı sen
Hayallere dalıyorum kal ile al arasında
Seni arıyorum bir sözle ,gözle,özle

Beni bulduğun yerdeyim
Bir ağaç bir dal, bir ömür aynen duruyor
Kız kulesinde kayıpsız efsaneler anlatır beni
Şarkı söylüyor istavritler
aşk martılarıma ekmek at
yeşil gözlerinle hafif bir es yolla kuruyan yaramın kabuklarına

Göremiyorum görmeyi
görümcelik bakışlardayım

sensizliğe gitmekten korkuyorum
Seni göremiyorum görmeler arasatında
sıratıma tüm tövbe notlarımı yazdım
Öl deseler öleceğim
İstanbul İstanbul’a ulanır
hala umudum tam küresi sen

Beni bulduğun yerdeyim
Bulut bulut, al yalaz sevdanın ortasındayım
adım kadar aşkım kadar kaderim sularına ıslanıyor
yarasalar yüreğime geriyorlar tutkuları sana yaramasa da
göğsümü deliyor sol atışların
sen olmadan neye yarar bu hayat
sen olmadan hangi yare yar bu hayat
Tüm bakışlarımda gözlerin, görmezlik sonsuzluğundayım
hücrelerimde ellerin, el ele tutulmaların ay tutulmasındayım
göğsümde ince sızın ,aşkı süzen yüreğin en diplerindeyim
Beni bulduğun yerdeyim ,yer yare yar, yar yere ar