ruhun yalnız kalışı

geceyi yırtan sakin bir yürüyüşte,
aklımda binlerce kez sen.

pencerelerden karanlık akıyor sokaklara.
perde arası sabahı bekleyen aşklar,
daha doğmadan üşüyüp kalıyor,
suçunu anlamaya çalışan,
sokak çocuklarının avuçlarında.

adımsızım..
hiçbir emarem yoktur mazide kalan.
sızılarım adımı tanımlar belki de.
yürüyüşüm,
seni zikreden soruların cevapsızlığına saklanır.
gitgide suçunu bilmeyen sokağın çocuğuna dönüşür,
içimi kemiren boş hayallerim.

kelamı kibarım desen,
seni anmaz ki artık.
aklı evvelimde,
konuşmaya korkan,
çığlık kokulu dudağımda kaldın.

hatıralardan kalbimin aynasına düşen seni,
yırtarak bir başka sevdaya dönüştürdüğümde,
bitmiştir hayat,
zamansızdır artık yaşanan.
zaman sızımdır.

gün ışığı perdelere inat aşkın şakağına doğarken,
benim için sana dair her yaşanmışlık,
artık ruhun yalnız kalışıdır..