ilahi beraatimize

Huzurunda olmanın mutluluğu, affedici olmanın sevinciyle geldik sana

Yönümüzü kaybettik ilahi, sende gayrı sevdaları barındırdık, sende gayrı deryalara daldık, amacı bırakıp, araçlarla eğlendik,
Gönlümüzün beraatına…

Sözümüzün esiri olduk, sensiz cümlelere kaldı dilimiz, ya hayrın sözü olmalıydık ya da sukutun duruşu. Ama beceremediklerimize onu da kattık
Dilimizin beraatına…

Bize bir dinlenme, bir teheccüd vakti kılmıştın geceyi. Karanlığın her şeyi örteceğini sandık, şafaksız aydınlıklar aradık. Uykulara saldık servetimizi, zifire boyandık
Gecemizin beraatına…

Göz güzeli arar, kalp ona yönelirdi, dilede söz düşerdi. Bakışımıza yandık, ateşlere düşüren göze kandık. Oysa görünenden de öte köy vardı, köz vardı
Görerek imanın hazzına varmak dururken, görmüşlügün hesabını veremez olduk
Gözümüzün beraatına…

Neredeydin ey vakit, neredeydin ey gençlik sorularının muhataplığından korkarak
Ve hesabın dehşetinden saçlarımıza aklar düşürerek,
Utanarak ilahi
Boyun bükerek. Dergâhına yüzler sürerek. aglayarak
Ağlatarak ciğerimizi, umudumuzu da alıp yanımıza
Seni sevmelerimize de güvenerek geldik huzuruna
İlahi
Ömrümüzün beratına…

Mehmet deveci