Kendimi nasıl anlatsam sana bilemiyorum…

varolan sancılarımı kuşatmıyor sade cümlecikler.

Susuyorum, öylece bakıyorum .

Hani olur döner de, bakarda arkasına;
gözlerim değer yüreğine diye,
ama görmüyor ve

duymuyorsun sessiz serzenişlerimi.
Beklide çok

şey bekliyorum, hata bende değil , hepsi annemin

suçu . Anam derdim canım derdim…
içine

bakardı gözlerimin. oğul aç mısın der,neren

yanıyor derdi..keşke demeseydi… demeseydi

de…acıyı da öğretseydi senden önce..sancıyı da.

Bazen bir bulut oluyorum en berrak günlerde,

Nisan yağmurlarını salıyorum yüzüne, bazen bir

rüzgâr, hüzün çiçeklerinin kokusunu taşıyorum

görmediğim yüreğine, bazen de öyle duruyorum

önünde, bir çarparsın düşlerime de hissedersin

kahverengi bakışlarımı diye ama olmuyor ve

olmuyor, sevda uğramıyor sokağımıza ve en fazla

da göğün mavisi süslüyor düşlerimi Sana seni

anlatmakmış en zoru da, beğendiğin, imrendiğin

tüm cümleciklerin sen olduğunu, Duyduğum sesin

sen, gördüğüm rengin sen, denilemeyenin sen

olduğunu anlatmakmış en zoru da Bugün hava da

başka bir hüzün var sanki güneş yine yok,

duymayı beklediğim o kuş sesleri yine gelmedi

sabahları, attığım yemleri de akıntılara kaptırdım,

kara bulutlar sarmış hüzün coğrafyamı ağlamaklı

olmak mesele değilde, yürek yangını hadi alıştık

ona da, en çok da görmeyişin koyuyor adama

sessiz düşlerimi Sessiz düşlerimi Gitmiyorum işte

hayallerimi de aldım yanıma, umudu da kuşandım

sevdama, duruyorum önünde… De hadi çiğne

sevdadan yana düşlerimi… De hadi görme

süzülen yaşlarımı De hadi görme gözlerimdeki

rengini… bir selam da gönder me içerisine

yüreğimin

mehmet deveci