Bir eski zamandı,
Henüz sözlerin çıplak teninde...
Yalandan elbiseler yoktu!

Bulutlar beyaz,
Deniz mavi...
Sen,
Susuşlarımın tek tanığıydın.

Ezber bozan bir eylül akşamı,
Kanadında deniz kokusu...
Gözlerinde utangaç bir kederle
Sırılsıklam bir aşkı getirmiştin bana...

Hiçbir cümlemin yarım kalmadığı,
Gündüzün geceyi kıskandığı...
Ey sevda coğrafyasının
Gül kokan teni...

Saklımda kalan ne varsa,
Alabildiğine çocuk bir heyecanla
Düşerim kapına!
Ellerim de şiirlerimin
Yüreğimde sevmelerimin nasırı!

Bir eski zamandı ceplerimde aşk şiirleri yerine
Çamurlu misketlerim,
Çörek tadında sevinçlerim vardı..
Saklımız gizlimiz yoktu görmek için bakmak yeterdi,
Yüzümüzdeki utangaç kırmızıyı!
Sevdanın bahçesi uzak bir diyardı,
Serde büyümek vardı ve biz büyümeyi..
Yaşlı bir ağacın dalında,
Daha yüksekteki elmayı alabilmek zannederdik...

Ne zaman büyüdüm,
O zaman unuttum...
Serçelere buğday taşımayı...

Ne zaman büyüdüm,
O zaman unuttum...
Uçurtmamı gökyüzüne bırakmayı.

Sonra daha da büyüdüm,
Bir tek pantolonum değildi artık
Bana küçük gelen...

Büyüdükçe sevinçlerim küçük geldi...

Büyüdükçe...

Ne zaman büyüdüm?
Bilemez oldum.

Kadir Ünal