Sarhoş bir cümlenin orta yerinde
çıplak bir yalnızlık gibisin...
Ve sensiz devriktir her cümlem!



Suskunluğun ötekileştirdi seni
ve sen her sustuğunda
yazgısı ayaklarına dolanmış bir adamın
çıkınından acımtırak masallar düşer!

"Hayal ikliminden,

isimleri sözlere sığdırılamayan

ve yüreklerinde kalem yarası

ne dervişler gelip geçti. "



Bu bir şiir yarası sevgili!

Tedavisi
tırnaklar arasına hapsolmuş "umut" kelimerinde saklı.



Benim yalın cümlelerim olmadı
ve hiçbir cümlem menzile kanamadan varmadı!
Misal bu ya; sevmek dediğinde
hiçbir dolaylı yorgunluk incitmedi yüreğimi!
Sevgili,
oysa ben bir tutam maviye hapsettim bütün renkleri!
Gece mavi... güneş mavi... ay mavi...



"Hergün binbir çocuk doğuran
arsız bir kadın şu geçimsiz yüreğim,
memelerinden kekremsi bir gerçek akar.



"Düşün sevgili,

düş’ün ne varsa kaybolmuşlar kitabından

ruhlarını terketmiş tüm bedenleri...

Onlar ki bir daha gelesi olmadılar

Hürriyet dediğin nedir sevgili

Etler arasına terkedilmiş

Bir ruhun kurtuluşundan başka?"



Ah bu deniz; saklarken mahreminde gözyaşlarını,
Ölümünü bir sen gördün martıların...
Gözlerin düğümlüyor boğazını,
dilinden rüzgar çalıyor
ve söyleyeceğin her cümle yarım kalıyor!
Korkarım senden bilecekler
bütün şairi meçhul ölümleri.



Farket sevgili ; bu yalnızlık hiçbir kitaba sığmayacak kadar büyük



"Bu bir şiir yarası sevgili! Tedavisi tırnaklar arasına hapsolmuş "umut" kelimerinde saklı. "



Kadir ÜNAL