Ben kavrulurken yüreğimin yangınlarında
Küllerimin tozlarını kaldırmak oldu sadece yaptığın
Ne isyanıma yankılanan bir ses oldun
Ne de Firavunun yakmaya çalıştığı
İbrahim’in ateşini söndürmeyi çabalayan
Bir kertenkelenin ağzındaki su...
Bu yüzdendir yüreğimin sana kırgınlığı
Bu yüzden ’’Gitme’’ demeyi bile hak etmiyorsun
Her gidiş bir sonraki gidişin habercisi
Ve gelmek için değilse gidişler,
Bir anlamı yoktur gitmelerin
Bu gidiş hangi gidiş denmez gidene...

Katran gecelerdir bundan sonrası
Kabus dolu uykulardır sana dair gördüklerim
Kefenini yırtıyor yaşanmışlıklarım
Buğulu camlar ardıdır artık hikayelerim
Kan kusuyor artık yalnızlıklar yanıbaşımda
Ortalık zindan kokusu...
Zincirlediğin yüreğim pas kokuyor artık
Dört duvar arasında yankılanırım sesimde
Ve kaybolurum artık her nefes alışverişimde.




Recep KARAGÖKÇE