Bir hiçe yaşarken hayatı
Bir cana emanet etmek zordur
Güvenmek bir şeyler paylaşmak zordur
Cani emanet ettiğin ailen olabilir ama değildir
Bir yabancı bir arkadaş, dost değildir
Bir canı bir cana emanet bir kez düşünülür
Doğru insan için ölmek
Doğruyu bulmak bunların en zorudur
Canın yapmaktır…
Kan bağına gerek yoktur
Bir çınar ağcı gövdesi yerine
Onun sırtına yaslanıyorsan
Ana “kardeşim” dersin
Ama o sana ne der bilinmez
Uyarırsın onu üzülmesin diye
Bir kötülük yaşamasını istemezsin
Onun canı yandığında ;
Kendi canın yanıyormuş sanırsın
Onun yaraları için kendi yaralarını hiçe sayarsın
Gerekirse yaşatmak için canını verirsin
Ama o can bunu anlamazsa
Dinlemezse seni , o zaman ;
Sen üzersin onu , sen kanatırsın yarayı
Canını kaybetmekte olsa göze alırsın her şeyi
Bir cana emanet ettiysen hayatını düşünmeden
Kendi canından önce geliyorsa
Baş parmağın gibi görüyorsan onu
O zaman durup bir üşün emanet bir can neden der bunları
Ölüme inat diyorsan yinede cansın
Kaybetmeden canını sıkı tutun ona
Haa kaybedince bir şey olmaz diyorsan
Sana kolay gelsin bu can gider…
Hadi şimdi Allaha emanet ol…



By Ümit Nebil