Hangi yalnışa meyilli olduysak,bilemem
bu şehrin buğulu havasında
sarhoş bir seslenişe emanet

sızlanıp, sızıldayan mahçup uykusunda kabarırcasına
kanamış hırsından dudakları
incecik dökülmüş toprağa
içten içe beter bakışları.......

duvarlar soğuk,
geceler kötürüm ,
intiba eyler sabaha

nasıl bırakırdık el değmemiş iffetini
örtpas edilmiş haydutlara
yerimizden her konuştuğumuzda vurulduğumuzu bile bile
sonra ümitsizce sil baştan parmaklarımız havada

ve çekilmiştir bulutlar
gözbebeklerin bir ihtimal gibi çaresiz...
bir okyanus kadar uzak...

künyesi belli olmayan gün ışığında
hiç belirmeyen.....
yeni doğmuş çocuklar gibi habersiz....

unutup sarhoşluğu var olmayla beraber yeniden başlasak
kanaat getirip tüm edilmemiş tövbelere
ahmak bir kalbi teselliye elverişli

nasıl kalınırdı bir başına ,bilemem
ayakları kan kokan gençliğim

üstelik parça parça edilmişken tüm namuslu endişeler.....


( İBRAHİM YALÇIN )
Doğum günüme merhaba....