Daha kaç mevsim yaşar, bu garip gönlüm bilmem
Hüzün göbek adımmış, yaşadıkça öğrendim
Sabır çoktan tükenmiş, yıllardan beri gülmem
Avuçlarımda beyaz, kanadıkça iğrendim

Sıralı dertler almış, hayatın ışığını
Doğdum doğalı kader, gün göstermez gözüme
Yüreğimde ki ateş, baharsız güz yığını
Kezzap misali gibi, acı çökmüş yüzüme

Ne kadar bağlanmışım, bu yalancı âleme
Avuntu iltifatlar, dilimde sıralanır
Ruhum bile sırtını, döner olmuş gölgeme
Tapılası hayaller, başımda paralanır

Notasız bir besteyim, dile vurmaz sözlerim
Gönül bağımda bülbül, bağrımı delip geçmiş
Hayatın gam yükünü, gayrı çekmez dizlerim
Ömür nihan ettikçe, gençliğim toprak içmiş

Nevzat TAŞKIRAN

07-10-2009