SAHTE KRAL-2
Sözüm insanlığa, yol tarif etsin
Ölüm hak değil mi, fani âleme
Şu yalancı dünya herkese yetsin
Kapına gelince, aman dileme

Yüce divan haktır, vicdanı bekler
Kurulur mizanı, vakti gelince
Ruhuna dünyalık günahı ekler
Sıratın korkusu, akla inince

Yalanın hikmeti, daha evliya
Günahlar baş tacı, iman göz ardı
Çekilmiş uzanmaz, eller Mevla ya
Gönülleri şimdi, bin ateş sardı

Her karesi kine, mecbur edilmiş
Sanki şer fışkırır, manevi histen
Nefsin gölgesinde, dara gidilmiş
Kurtulur mu bilmem, edep hapisten

Hikmeti bıraktık, sefaya baktık
İki günlük zevkle, akıl firarda
Türlü çirkefliğe, baş büküp aktık
Tövbeyi unutmuş, hala inkârda

Bu yolun sahibi, dönmez geriye
Usul erkân bilmez, isimsiz kalsın
İhtiyaç var mıdır, böyle diriye
Varıp nasibini, mahşerde alsın

Böylesi gerekmez, insan aslına
Talihin çizdiği, yerden dönüş yok
Zararı bakidir, hayat faslına
Zamana baktıkça, isyan eden çok

Koltuk sevdasına, maya bozulmuş
Hırsını gözlerden, mümkündür görmek
Ser sefil hallerde, gezip tozulmuş
Hak davası zordur, ehlince sürmek

İtimat edene, gönül ricamdır
Bir sonra ki asır, ölüm getirir
Yeminli yanımdan, halden arzımdır
Şu güzel kâinat, günü bitirir

Toprak ana bizden, ten mi bekliyor
Can yerine el, gül, verip uzansa
Hala şu insanlık, sağlar ekliyor
Çok mu garip olur, şefkat uyansa


Nevzat TAŞKIRAN
03-10-2009