8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
803
Okunma
kırık kanatları karda sürünür
iz bırakır beyaz düşlere
her sabah camlarda sesini bırakır
yalnızlığı yankılanır boşlukta
durur
düşünür dünleri
sevdaları boynu bükük yetim mi
kirpiğinden kan damlar baktıkça
bakma
mahcup bakışında merhamet kalmadı
siyaha eş sandıklarda
ellerini saklar zamanın ortasında
inceden bir sızıdır yalnızlıkları
ağlar gözleri
yaralı kanatları taşımaz umudunu
kalır çerçeve
cam kırılır düşer yere
hüznün lekesi silinmez yüzünde
pencerenin önündeydi gölgesi
bulutlar sardı güneşini
üşüdü
ne kaybetti
ne tutunabildi
içinde büyük bir yangın başladı
yandı önce kanatları
sonra gözlerini sardı kızıl bakışlar
gök kubbe sakladı çığlığını
sustu
karda dondu kırık kanatları
bakarken son defa
iz bıraktığı düşleri yarım kaldı
beyazlar içinde melekleri ağlattı
Cevap Yaz