Uçup gidecekmiş gibi avuçlarından
Beyaz başlı kuşlar
Kırılacak sırça gibi tutardı papatyaları
Gözleri hep yağmaya hazır bulutlara benzerdi
Çiy düşerdi kirpiklerine
Yeşerirdi denizleri dalgalarında
Sonra
Ağlardı yosun kokusunda / denizler taşardı

Hangi sözün, hangi güzün
Hangi an’ın içinde saklıydıysa sırları
Çıkarmazdı gün yüzüne
Kendine saklı
Neden ağlardı kimseler bilmezdi
Âşıktım gözlerine / aşığım
Düşüp bir turnanın ardına giderdi
Ağlardı veda vakitlerinde / hicran coşardı

Sandıklarda saklı çeyizler gibi
Gülüşlerini arada sererdi yüzüne
Gamzelerinde arardım hüzünleri
Sırları göz çukurlarındaydı, çıkaramazdım
Gözyaşları çillerine düşerdi, silerdim
Avuturdum sancılarını
Ya da
Öyle sanırdım
Naftalin kokardı anıları
O hüzün kokardı
Ağlardı aynalarda / aynalar kararırdı

Allah biliyor ya gerçeği
Ben sadece O’nu sevdim
İnkâr etse de
Söylemeye varmasa da dili / bilirdim
Seviyordu
Hiç söyle/ye/medi
Gözlerinin içine bakardım
Her seferinde
Saçları yağmurdan, kirpikleri yaştan ıslaktı
Ağlardı sevdaya / vuslat utanırdı

Türkü tutturur, titretirdi gönül telimi
Uzaklar kendine çağırır, O direnmezdi
İsmi uzak şehirlere giderdi
Hiç ‘benimle gel’ demedi
Yanına almadı beni
Gitti
Oralarda
Ağlardı yalnızlığında / beni özlerdi / özlerdim

İncecik bir örtü örtülürken yüzüne
O gün
Gitme dedim
Sesim kayboldu varmadı yüreğine
Razıydım saklı sevdasına, kalsaydı yanımda
Kalsaydı bu şehirde
Ağlardı
/O gün
Ağlamadı / kalbime kar yağdı



Nevim Karahan