Yine Nisan
Bir hüzün gibi doldu pencereden içeri
Saksıda menekşeler
Aynada yüzüm soldu
Hüzün kalbime doldu

Kırlangıçlar havalandı
Kanatlarında taşıyarak
Güneşin en güzel renklerini
Bir çocuk uçurtmasına
Yazdı en sevdiği kelimesini
Ve bir sevgili
Kendi sevdiği için
Gökyüzünden kayan bir yıldız tuttu
Tutarak nefesini

Bir kedi
Tırmanarak merdivenlerini evlerin
Getirdi sahibinin
Dünyaya veda ve ahirete göç edişinin
Acımasız haberini

Ve kedi sürtünerek bacaklarına
Dermansız kalan Leyla’nın
Ve can yoldaşını sararken ak kefenlere
El salladı Leyla ve kuyruk
Kedisi mavi boncuk

Ayrılışlarla doludur ömür
Bir uzun yoldur
Ve zordur
Gelmesi ve dönmesi anca yolu
Tek başına
Kayıtsızca
Nisan -8-
Yağmurlu masallar mevsimi
Ayrılırken anlatılan
Ayrılırken yakılan ağıtlar gibi.

Ve gözyaşı Nisan
Leyla’nın yanaklarını sulayan
Ve hicran ve hüsran
Ve hüzzam sanılan

Ve geceyi tesettür edindi Nisan
Leyla’nın gözlerine sürülen sürmeydi uyku
Ve geliverdi bedenine
Dinleniverdi Leyla
Yorgun zamanların
Olanca çığırtkanlıklarını ve
Debdebelerini anımsayarak
Uyku diledi Nisan’da Leyla
Sevdiğine uykuda kavuşmak arzusuyla..

Leyla gece ve sevmek Nisan’da bambaşka