" İnfilak etti ruhumun tüm sönmüş volkanları "

Hiç işim olmaz isyansal cümlelerle,
Ben seni en basit kelimelerimle bile vururum!
Düştü gözümden perdelik
Kalbim seni AŞK sandı
Döküldü elime bi SEN’lik çaydanlık
Elim - kolum - sağım -solum yandı...
Çokta koymadı inan;
Zaten hali hazırda yanan bir kalbim vardı!

Gitmek, sana en çok yakışandı
Sanki tüm yeryüzü seninle birlikte gitti
Bana kalan gereksiz demo aşklardı
Senden sonra cümle alem canıma yetti
" Kişi cennette sevdiği ile beraberdir "
Seveni ile değil!
Yani ben senleyim ama, sen kimbilir kimlesin?
Biz bu aşka faniliği bile sığdıramadık ki,
Sonsuzlukta mutluluk arayalım!

Sen bende ev sahibi gibiydin,
Ben sende deplesman!
Sen bende yerli yerinde,
Ben sende karman-çorman
Sen benim yurdumda sıla’m
Ben Sıla’nda gurbet...
Olsun, alışığız biz vurdum duymaz yüreklere
Vaazlar vermeye!

Solumda yalnızca kan pompalayan
Bir et parçası bıraktın,saolasın..
Ve senden sonra çok fena "kalp ishali" oldum
Artık hiç kimseleri yeterince içimde tutamıyorum...!

Elbet defter dürülecek en büyük huzurda toplanıldığında,
Tüm rezilliğin gün yüzüne çıkacak be hey zalim;
Bu aşkın kara kutusu bulunduğunda..!


Muhammed TAHA (İ.Ş)
11 EYLÜL’ 09 / BURSA