Ey tarihin gördüğü en büyük Aşk, selam sana..

Canın sıkılır bazen
Kopup gitmek istersin herkesten, herşeyden
Koca dünya dar gelir hayallerine
Bulunmaz halden anlayan bir dost
Kendi cümlelerinle vurursun kendini
Hem katilisin, hem ölenisin kendinin !

Ruhuna ilaç olacağı bul, bedenine değil !

Dağda, tepede, kırda, bayırda
İster sus-pus ara, ister avaz avaz bağırda
Seni en mutlu edeni bul..
Git işte, ne bileyim;
Galata’ da bi " rastgele " çek tüm balıkçı abilere,
Martılarla konuş, emin ol bi çok dosttundan iyi anlarlar seni..
Bir bardak demli çay, Üsküdar sahilinde KIZ KULESİNE bakıp,
Bi minik hikayede sen uydur yeni sezon aşklara..
Ne bileyim işte;
Yeni Camii’de güvercinleri besle diyet yapanları hariç,
Pier Loti’den bu doyumsuz manzarayı izle, bi yanda Eyüp, bi yanda Haliç
" Yaşamak güzeldir " de mezarlıktaki ölülere,

Kimse ölmez bu şehirde, kimi toprak üstünde, kimi altında yaşar.

En kralından bi poz çekin Ortaköy’ de, kimseden çekin’meden
Hiçbir derdin yokmuş gibi yürü İstiklal’ de
Hatta küçücük bir tabure satın alıp gelip geçeni izle, sıkılmazsın inan
Beşiktaş sahiline in ara sıra,
Şiir yazmaya zorla kendini;
" Gözlerim açık diye mi dinleyemiyorum seni ey güzel şehir ? "
Tüm feribot seferlerine binmeye çalış,
Ama hep aynı martıları besleme emi, hepsine şans tanı
Şans tanı; simit satan abiye, piyangocu amcaya
Yanında oturup sesli sesli gazetesini okuyan dayıya
Şu parçalı bulutlu havaya, şu göz kırpan güneşe,
Şu MATmavi olmuş denize bile,
Hepsine hepsine ayrı ayrı şans tanı;
Hepsi senin için var çünkü,
Sen kayıtsız, şartsız, beklentisiz bir kez tebessüm edebil diye..

Farkındayım, başkalaşıyor herkes, herşey
En azılı hırsızlara taş çıkartıp;
Hayat akıp gidiyor takvimlerden ömrümüzden gün çala çala
AVM’ler kaplıyor önce güzel şehrimi sonra bizleri
Çaylar poşetlik, sütler pastörize, yemekler dondurulmuş
Ne yosun kokusunu hisseder,
Ne kendi iç sesimizi duyar olmuşuz..
Bedenimizde ruhumuz, ruhumuzda bedenimiz başkalaşmış !
Kalpkaç’çılardan ziyade kap-kaç’çılardan korkmuşuz,
Kendine bile hayrı olmayan kullardan vefa ummuşuz..
Sönmek bilmeyen ruh ocağımızda
Yıllar yılı dertle, gamla, kederle, hayatla demlenip durmuşuz..

Ey güneş batışının en güzel olduğu şehir
Ey martıların ana vatanı
A benim RUHUMUN BAŞKENTİ güzel İSTANBUL,
Biz Sen’leşiyoruz, Sen Biz’leşiyorsun
Sen bizi unuttukça, yağmaladıkça, un ufak ettikçe
Sen her gün biraz daha bizden gittikçe;
Biz İNADINA yine de SENİ SEVİYORUZ İSTANBUL, dünden daha çok..

İlyas ŞENCAN
30 HAZİRAN’ 11 / PERŞEMBE / BURSA