Kavgamsız Öpüşlerin

gündelik bir hışırtı değildin
alnımda
çamur rengi görünürken camlarda dışarısı
peşinde değilim şeytan minarelerinin
alaycı sevda kuşum benim
tınında olayım bıraksana şu ince inadı
güncemde ağrıları kendini aldatışının
üzülerek söylüyorum ki
şeker kız kendi’ciğim
yoksunsun felsefemden
öpüşlerin kavgamsız
bir köşeye atmışsın meydanlarımı
aklınsıra

benim için kentler vardır
geçici
kesme taş caddeleri
miting alanları
fıskiyeli havuzlarıyla
sana koşarken kendime ihanet ettiğim
genç kızlarında tadını kokunu aradığım
seni sevmek ihanettir yaşam çiçeğine...

’bil ki kimse kalmasa dünyada
içten bir sonsuzluk seni unutmayacak
yani bol öğle sonralı bir kentin nehrini
birlikte izleyişimizi:...’

kuşlar gök yorgunu sırıtışlı
ağustos böceklerinin tacizinde
eylül sakinliğini özleyişim
ilk akşam telaşına kapılmadan
mor ve eflatun bulutların hüznü
öpüşlerin kavgamsızsa
kıyasıya üşüyorsun demektir
ve tenor bakışlı susarak
çözemezsin
ölümün bukleli gülüşlerine
neden bu kadar başlı başına
kur yaptığımı...

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir