Atlas Boylumdun Ölçeğim İmkansızlık

iyi akşamlar meleğimsin
ateşimin közü
acılarımın sonucu
sokaklar dolusu zenci gülüşü
ölüşümün
senin için bu kuşanmalarım
sevmenin ve ölmenin
sonsuz anlamlı seçeneklerini
takınmam böyle suratıma
çığır açan anlamlar giyiniyorum üzerime
bilsen
seni sevmekte hiçbir boş sayfa bırakmıyorum nerdeyse
yazılmamış duvar
düşünmedik anı bırakmıyorum

yaftam hazır yavrucum
pencerelerde gündelik bir güneş
hangi rüzgar hangi dalı kaç defa okşamışın derdindeyim
yaftam hazır
senin beni görmek istemeyişinle aynı karede özetlenmiş
çocuk parkı peyzajı gibiyim
sadece gibiyim diyebilirim hazan susuşlum
ne çocuk ne genç ne yaşlı
zamanı sevmiyorum
ve aklımdan çıktığın bir an olsaydı
ete kemiğe bürünürdü saatler
umrumda olurdu o zaman yelkovanın akrebe olan tutkusu

ne 24 saat ne 12 ay ne 365 gün
dolu dizgin ama çok ince bir kıyım bu
zamansızlığa böldüm kendimi
her bir atomum ayrı bir samanyolu
toz bulutu
iki gözüm de iki ayrı uzayın iki ayrı kara boşluğu
seni sevmeye yetemiyorum diye
azrail dargın canıma...

atlas boylumdun
ölçeğin imkansızlık
bıkmadım kaf dağını aradım her noktanda
mim koydum gözlerine
ankaya özendim yırtık donlu bir çilli yüzlü gibi
zamansızlığımla paramparça...

’ne külümden kendimi yarattım
ne çıkabildim zamanın dışına
en yeni eskiyim ben en eski yeni
ilk akşam kuşlarının lacivertte kayboluşu gibi
susuyorum artık’

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir