Sadece susup dinleyecektim ama midem bulandı ,
Nerede kalmıştı bendeki biz ,
Sorular soracaktı gelip ,
Dehşetim kurumadan ,
Sözüm rutubetlenmeden önce...

Kiminleydim ?
sadece bir sus imleci gibi duran bu köşede ,
kumsaldaki bit bile anlar sorsan ve bulaşmaz bu bedene...

Öteki yarımda kin , nefret ve endişe ;
benimse bu yatak ,
öldüğümde bile adım olmasın...

Tıkanan bir damarın yanında öyle sakince ,
Nasıl duruyor kirpiklerim ?
Parmaklarınızla yakalayıp dilek tutmaya bile üşenirsiniz...

Göğü , yeri ve bu iklimi unuttum ,
Sarhoş bir kelebek akıl vermese ,
uçmayı da denemezdim...

Ahmakça pis boruların arasına şıkıştırılan büyünüz ,
Akça pakça bir tutam ışıkla ıslanıp eridi gitti şimdi...

Sorun bakalım ,
Yüzünüz pirinç taneleri gibi dağılsa ,
İçinden ne kadar taş gibi taş insan toplarsınız ?

sen ise sus artık ölü tenli çocuk ,
yitik mavnalara sırtını yaslayıp bana git diyen kardeşimi hatırlatma artık ,
Hepinize söyledim ,
Ter dökmeyelim bu güneşin altında...

BU KADAR İLLET BİR KAZANIN ÇAMURUNDAN ,
ADAM GİBİ ADAM YARATILMAZ ARTIK

SARP ÖZDEMİR