5
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1005
Okunma
sabır leke artık ,
çare sır çamuru değil yorgun ayaklarımıza
hangi çocuk sesine tutunsam yankısı giz,
Artık aramıyorum ,
kimsenin bir diğerine kibrit çöpü bile olamadığı bu vakitlerde
Düzen düğüm ,
aramıyorum artık
hatırı asırlık ,
belleği hatasız hiçbirşey...
Gri her iki nokta arası doğru umutsa ,
ceylan derisi koltukların üvey babaları şişman ve unutkansa ,
çöple beslenen dinamitler yürüyorsa sokaklarımızda
ve ensesi kalın kahinler ,
cehennemin nasıllığından bahsediyorlarsa hala şarabi cennetlerinde Artık aramıyorum ,
Adım başka bir kutsal üçlemede çatlayıp kırsın diye kabuğunu ,
ne tiner çözer bizdeki bu boyalı tortuyu
ne de intihar ortaklarımızın şaşkınlığı...
ben bu çok cennettir denilen yerden ,
bir başka huri heyecanına akıyorum
sabrım , kaygan telaşa yenik
senin daire ve diyagonellerinle şaşırmış estetiğinden de kaçıyorum Leonardo...
Bucak burkulmuşsa ,
seyrine kaçak olduğumuz her yakut rengi mecra meçhulse artık...
Kuduz denizde bir köpek balığı
ve hiçbir baba açıklayamıyorsa çocuğuna ,
tank paletiyle dalgıç paleti arasındaki farkı
Gizli çekmecesinde silik ömrün ,
sızı kalemiyim ben...
Yüzünün küllenmiş yakasında hala ,
Etleri dökülmüş bir ülkenin buhranına
sus kalmışsa ademoğulları...
Bu alemin Kudüs’ünde gözü pek olduğunu sanana
bir ağlama duvarı , Kendine kuyu kazana ,
kızıl karanfilim ben.
SARP ÖZDEMİR
5.0
100% (3)