30
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2799
Okunma
Tüm gün kızgın ve öfkeli insanlarla uğraşıp
Yorgunluğu omuzlarıma yükleyip
Ağır aksak adımlarla evimin yolundayım her akşam
Her gün aynı
Bir gün diğerini aratmaz ki
Çok özledim
Çocukluğumun bir bölümünü geçirdiğim
Köyümün tepelerini kayalıklarını
Kayalarının arasından akan soğuk pınarları özledim
O pınarlar gibi saf ve duru köyümün insanları
Neredesiniz?...
Çıkıp gelin anılarımın arasından
Hasretim
Her gece yastığa koyduğumda yorgun başımı
Kokularınız gelir açık penceremden içeriye
Başak yonca toprak kokusu
Tütün tarlasına bakraçlarla su taşımak
Kızgın öfkeli ve yapay gülümseyen
İnsanları izlemekten çok daha kolaymış
Alnımdan düşen her damla tere acıyorum
Bir zamanlar umut ekip sevgi biçiyorduk
Şimdi sağım solum her yanım nefret
Yırtık çantamla okul yolunda ki mutluluğun
Binde biri yok avuçlarımda
Bu muydu? Büyük hedef
Bu mudur?
Küflü paslı hayaller
Eriştim yetiştim ve ulaştım size de
Neden? Bir zamanlar daha mutluydum ben
Gaz lâmbasının cılız ışığında saklı kaldı
Neden benimle birlikte büyümedi
Masallara inanıyor hala
O küçük kız
SELMA ARDIÇ TAN (2009-08-03)
ŞİİRİME SESİYLE GÜÇ KATAN SN: KALİMERAYA SONSUZ TEŞEKKÜRLER...