Konuş!
Akıt akıt, yüreğindeki zehiri
Yitmiş tükenmiş, gözlerinden bana akan sevgi
Ellerimi uzattım, yoksun bıraktığım yerde
Gizlenmişsin, meçhul bir karanlığın ardına
Ok gibi batıyor, sözlerin yüreğime
Bak yorgunum;
Yorgun ve bitkin, sana döndüm işte!...


Küllerin arasında kalmadı mı? Bana dair
Ufacık bir kıvılcım
Hiç mi yok? Sevdamızın kırıntıları
Yol göster, razıyım ellerimi ateşin içine sokmaya
Öylesine ağır geliyor ki!
Bu günah benim omuzlarıma
Gözlerinde ki öfke cehennem gibi!
Yakıyor!
Dilimden düşen cümlelerimi…



Biliyorum!
İkimize kurduğun aşk mahpushanesinden
Zincirleri kırıp, firar eden bendim…
Bak bak işte! Geri geldim
Sevgi sözcüklerinden ördüğün kelepçeleri
Tak yine bileklerime
Razıyım artık ömür boyu, gönlündeki sürgüne
Ebedi kalırım inan!
Deniz kokan, yosun gözlerinde


Özlemişim, kalbinin kıpırtılarını
Uzat ellerini, al beni kalbinin içine
Akayım, yine damarlarından deli deli
Yıkasın, gözyaşım
Terk edilmişliğin acısını
Ve ben de, soluklanayım yüreğinde
Arınayım günahımdan
Eskisi gibi!
Bana sunduğun, AŞK denizinde…



Selma Ardıç TAN