Bir an da çıkıp gelsen, güle döner küllerim
Yeniden oluşurdu gönlümün kanatları
Gülşenlerle bezenir bütün ruhsal çöllerim
Şaha kalkıp uçardı aşkın akkor atları

Aşk-ı ayet sanarak Hıra eğer boynunu
Güneş gece doğardı şaşırıp da kendini
Hasretler kaybederken oynadığı oyunu
Vuslatın zaferiyle yıkardım aşk bendini

Bütün sönmüş yıldızlar parlamaya başlayıp
Birer birer inince yüreğimin içine
Bir aşkı sarraf gibi duygularla işleyip
Takardım mis kokulu saçlarının ucuna

Deme ki geleceğe yapılmaz ki bu tarif
Seni benim gözümle görseydin bu az derdin
Aşkın kendisi deli, âşık olur mu arif
Sen bana bakma sakın kalanları yaz derdin

Ki seni bir kez görse Mecnun Ferhat canlanır
İnkâra kalkarlardı Leyla ile Şirin’i
Yazılmış bütün aşklar bakışınla sonlanır
Tarih aşk budur deyip yazardı gözlerini

Bence dünyanın nabzı, sen sen diye atıyor
Çiçeklerin rengi sen, sen varsın kokusunda
Güneş senle doğuyor yine senle batıyor
Görecesiz sen varsın güzelin dokusunda

Belki de okuyunca kızacak dur diyecek
Bu şiirden sonrası selamı keseceksin
Ya da ne güzel olmuş işte budur diyecek
Gönlümün her yerinde aşk olup eseceksin

Hala ki soruyorsan bu şiir kime diye
O zaman uğraşmalı şifreyi çözmelisin
Şifreyi çözmen ise bana büyük hediye
Çözdüğünde bu diye altına yazmalısın


İHSAN TURHAN