Bazen bir saatin en son dilimine ayırırız yüreğimizin deli hüznünü
Bazen, sezgilerimizin ıslanmış sokaklarında bir başınalığı oynarız
Dilimizdeki sarhoş naralardan kuleler örerek yalnızlığı arşınlarız
Bazen de aynı huysuzluğun bakışlarından sökülerek şiir oluruz.

Kemirdiğimiz bir dudaktır kimi, ıslak öpüşlerde derman ararız
Bir notun en önemsiz hanesine yangın göğsümüzü veririz bazen
Yaşamın en dikine yürümek için kendi doğrularımızı sorgularız
Kırık yalpalamalarla koşulsuz bakış oluruz, kendi manzaramıza.

Küskün kulaçlarla geçtim yine de yaşamın kirletilmiş denizlerini
İyot kokulu fenerler dibinde ağladım, zamansız düşlerle yandım
Bir ömrün kartları birikti soframda, ben içinden aşkları ayıkladım
Hüznün katarları geçti gövdemden, imgelerin koynunda sabahladım.

Silsem dünleri günlüğümden, sevdanın kirli bohçasıyla açılsam
Kör karanlıkların dalgalarına sarılarak bu aşkın şehirlerini aşsam
Saklansam midye yuvalarına ah, göğsümdeki ağrılara aldırmasam
Mevsim yellerine tutunarak, mutluluğun bakir adalarına çıksam.

Selahattin Yetgin