Avuçlarımda tel örgülü bir yalnızlık

Güneş kesik bedenimi örselemekte

Soluğumda tükenmiş onlarca renk

Maviyle yeşil sürüyorum yüreğime.



Verilmiş sözler biriktiriyorum sana

Kör düşlerime küsmüş sevdalı kadın

Yıkılıyor aşkın kulesi, yürek kanıyor

Adam isimsiz sokaklarda aşkı arıyor.



Demirden bir gökyüzü ayırdım sana

Saklandım yokluğunun izbe odalarına

Senin için paklandım küflü aynalarda

Mavi akışlarınla yosunlar ağdı soframa.



Kırıldı aynalar bir ölünün nefesi kulağımda

Kırık bir şarkının somurtkan sesi ruhumda

Ürperiyorum, karlar yağmaktayken ağustosta

İpek yollarından kervanlar geliyor ovalarıma.



Ormanlar renk değiştiriyor yokluğun yakınca

Gökyüzümden yıldızlar kayıyor, aya yakarınca

Gecenin yorgun yüzünde efsunlu sesin kalıyor

Sarsıyor beni aşk, sözcükler bedenimi dağlıyor.



Selahattin Yetgin