’Üşüyorum!
Üşütüyor üryan sesin telkinleri
Kıvrılıyorum bıçaksırtı hüznün yamacına
Anmaya korkar olduğum bir ahvalin sırtında
Kambura yatmış efkarım
Deviriyor bir bir ihanet buhrunun salındığı kadehleri
Şimdi ben hibe ettiğim onca günahın kefaretiyle
Zamanın kavis çektiği ömrümü törpülüyorum
Kırık dökük bir yazgıya itikatla
Bilmediğim bir yola pusulasız koyuluyorum
Sahi, rast gelirmiyim umuda
Dip bucak mavi biten koyda’
Dedi kadın...


’Bir tiyatro bülteninde rastgeldim adına
Onca isim arasında dikkat çekendi ilk etapta
Oturaklı bir çehrede tarif edemediğim hüzün..
Histerikli bir tebessümü mesken edinmişti ardına
Kara kuru yalnızlık demetleri sıkıştırmış avucuna
Söz aldıkça düşüyordu aykırı aşk paspallığına
Hazmı zaruri hayatın köşebaşı rolcüsüydü
Ne zaman hepyek kavuşur avuçta
Kadınım düşer rolünün ardına
Bilmediği bir hayatın kovuğunda,sırılsıklam
Hüzne dair ne varsa yaşatmaya namzet
Kavi sepkenin sıkılgan zuhrunda’
Dedi adam...


’Bir görsen güneşi;
Gözlerinin kıyısında demlenebilecek diye
Kızılca kıyamet koptu hısmı derya ile arasında
Hatırlarsın,deniz çekilmişti gözlerinin dibine
Bütün maviler raks etmişti o gece feryat figan
Pikaptan düşmek bilmişti aşk gönlüne
Şimalden esmek bilmişti de burcu burcu nefesin
Güneşin sedasına kulak verememişti gece bitiminde
Oysa gün ne tazeydi, devinirken nefesim nefesinde..
Sahi, aşk yanaşmışmıydı bize
Lahuti makam nazarında
Bir duaya amin oluşla’
Dedi kadın...


’Kolaj çalışmasında renklerle çatışırken tanıdım seni
Gecenin içliği düşmüştü ellerime
Siyahi ne varsa çalmıştım tablonun orta yerine
Ateş böceği misali kırık ışıltınla iştirak etmiştin
Dört yol ağzı inat biten olay mahaline
Köz üstüne köz ekilen kaypak şehrime
Tabloya yerleştirdiğim derme çatma korunakta
Tek göz odada bir başına,aymaz insanoğluyla
Burun buruna yaşamaktı seninki
Varlığın yoktan yaratılmıştı sanki
Ki zimmetli değildi hiçbir ahval bedenine
Dokundukça döküyordun takındığın her hâli
Dokundukça dökümleniyordun aslında
Arzulanan; nefsi ıslah edilmiş insanlık adına
Saman sarısı gül cemalinle
Yer etmiştin nihayetinde
İkrarsız tablomun benzi atmış gözelerinde’
Dedi adam...




’Öğütüldük günlerin ağzında
İki öğün arası inat kodamanlığında
Hiç güzü gözetmemişti gözlerimiz oysa
Kısmette hazanla karılmak varmış
Kızışmış aşkı tav bilen düşün sofasında...’
Dediler bir ağızdan...