bu durgunluk rüzgârı bekleyen bir ağacın intiharıdır.

karayelle savrulacak yapraklarım
kıbleye dönükken gövdem
kıbleden esecek yerle yeksan bir yerlerde
evet orda olacağım köklerim çürürken
toprağa aşık bir şarkı olacak
oktavında yenilmiş dallar
akordu yalnızlığın esen yeli

bir mezar aramayacağım kendime
Gülhane’de ektiğim çınarların biçilmesi olacak ölümüm

ağaçlara saçlarımı ördüm
kuşlar yuva yapacak içine
ve yine ölümüm olacak güvercinlerin bana küsüşü
yahut içten hasta ağacın katili
yorgun yaşlı düşünceler
elbet bitirecek beni

Karadenizin hırçın dalgaları
kara sayfaları
Marmara’ya attığım ölü balık kırıntıları
bir orman olacak ve deniz süslü bir tarla
ah ! hatırla
bak bu hatıralar korulardan gelen ılık bir yel
sessiz bir ıslık bu rüzgâr

bu rüzgâr ölümü bekleyen bir ağacın faili
ve meçhulum mülteci kederler içinde
köklerimi kördüğüm ettim edeli