1.

gül kurutuyorum günlerdir
kışlarım uzun yavrum
belki saçlarını yanımda bulamam
belki vakitlerin en gecine kalır ömrüm
seni uyandırmaya kıyamam

2.

nicedir kendimi paralıyorum
yol yolak demeden
el gün bilmiyorum ağlıyorum
kıvırcık saçlı
kumral duruşlu
gedik dişli
munzur gülüşlü
hallerin geliyor aklıma

3.

kendime pastel masalsı evler yapıyorum
evlerden büyük mütebessim adamlar
adamlardan küçük sivri mor dağlar
ama yollar hep sonsuz yavrum
resimlerindeki gibi yarım...

4.

karanlık alası ama mutlu bir ormandık
eski bir kartonda senin mini minnacık ellerin
ayakları eteklerinden başlayan
ip atlayan güleç kızlar...
güneş
orada hiç batmayacak kadar sakin
ama baban her zaman resimdeki gibi
ama baban her zaman
turuncu yüzlü
kocaman ayaklı
kirli sakallı değil yavrum

5.

sen ben ve resim
iyi kalpli kahramanlarıyız buruk mutlulukların
duvarıma astım iyimser dudak büküşünü
o küçücük büyüklüğünü
resimlerindeki kırmızı papatyalarla ölçüyorum boyunu
bizden çok mutluluk büyüsün yavrum

kızım büyüyecek
attalara gidecek diye güller kurutuyorum
yastığımın altında
özlüyorum karşımda gökkuşaklı kitaplar okuyuşunu
umudu dokuyuşunu...

Kağan İşçen