Gözlerin gelince aklıma
asacak çerçeve arar bakışlarım
sözlerin çivisiyle çakar
duvarlara asarım yüzünü
ve hüznü
ve!
neden kanar ki baba parmaklarım...

...
bu gün ömrün en sancılı günü…

gidemediğim bir şehre bilet alır ellerim
bilirim ki kaçtığın kadar büyür acı
en uzun yolculuktur hasret
uğurlananlar kervanına katılalı
siyah beyaz anılar geçer şerit şerit...

öylesi ıssız ki yüreğimin kapısı
kapanalı gözlerinin perdesi
pencerelerde asılıdır çocukluğum…

yağmurlar hiç dinmedi gökyüzünde
nisandı dördüydü günlerden
simsiyahtı dünya o gün
yalın ayak koştuğu gündü acının
tökezlenip düşen dizlerimde kanadı
bir daha söyleyemeyeceğim adın!

kucağından düştüğüm hayatın
eksenine ters bakar hep bir yanım
yarım bir şiirdi sevgin tamamlayamadığım!

ne vakit mermerlere takılsa irislerim
hangi ayrılığın mektubudur okuduğum
hangi gidişlerin rengiydi kalem
adressiz yazanlar ordusunda
mezarlık selvisinde uzar gider
çocuk kirpiklerim.

Baş ucuma takılı çerçevede özlediğim!
vakitsiz yiten y/güzüm
d/izindeyim...


Sevgili babama ithafen…