___ Özledi seni bu şehir
İnceden sevgi telaşımız,
Kahkahalarımız
Şehrin köprülerine saklandı
Porsuğun kenarına liman,
Çay bahçesinde misafir
Bulmaca çözdüğümüz kalemde
Uzaklaştıkça ellerin
Bu şehirde gömüldü kendine
Sıcağı azaldı yaz düşlerinin...

___ yorgun İstasyon meydanlarında
sessiz kaldı izlerimiz
Köprübaşı, Doktorlar Caddesi
kalabalıktaki yalnızlığımızdan
resmin kaldı sevgili
bir de ,
lüle taşından pipon
sancılı şiirler hüzünlü, yaslı
düşlerimize ortak ettiğimiz Porsuk
o bile benimle aynı
sen gideli,
tek damlayla taştı şehrimin çayı...
her şey değişti hal bile zengin edasıyla haller oldu
çok sevmiştin buraları bilirim...
sen azalırken büyüdü bu şehir...

___ ne varsa aldığın
bahardan, yazdan
tanıdık selamlardan
seni sordular sustum.
Odunbazarı’nda eski evlerdik şimdi
Cumbasında beklediğim senler
bir yerlerde ağaçlar yıkıldı
gölgesi suya değen yerlerim
incindi, alıngan oldu şiirim.
Adalar o eski Adalar değil!

___ bu şehir sevmişti seni
Hamam yolu, Yediler
adım adım bizdik, yoksun
sevemedi benim gibi sensizliği
çocukluğum esti bazı gecelerde
ayağıma takıldı vurduğum taşlar
onlar bile canımı bu kadar acıtmadı
parklarda kuşlar da sustu
onlar da göç ettiler uzaklara
tıpkı senin gibi...
Bademlik gibi terk edilişimdin...

___ Eskişehir ve ben
şiir ve aşk
düş ve gerçek
yalnızlığa esir düştüler...
tramvay taşımıyor içimdeki yükü...