Umut kaderin dizleridir.
Altında sevdanın gözleri.
İçinde ağlayışın seslenişi.
Sessizce dolan bir çift gözdür hasret !!!
Umut dalında gönül,
Hayat damarlarına yaralıdır.
Bugünün sevdası yarının gürültüsüdür.
Ölü sessizlik aleminde bir sessiz cadde.
Bütün hayaller içinde bir tutam umut.
Kısrak birde esen soğuk rüzgar.
Dönüp yanılan sonbaharın hafif mert yüzü !!
Zifirimsi bir dünya :
Ve
İçinde siyah bir gece...
Çığlak gökyüzünün bağrında ;
Beyaz ışık
’ay’.
Bedbahlaşan havanın sonu bitmeden,gün bitiyor !!!
Hayaller kayıp gidiyor,dünya umutsuzluk çınarı...
Dünün yalnız kaderi;
Bugünün velvelesi
Eksilmeden gidiveriyor uzağa,
Sonsuzluğa taşan her adımla beraber.
Uzakların diliyle daha uzaklara
Daha uzak limanlara.
Bilmeden hep uzaklara....
Bozuk bir pusula,yırtık bir yelken,
Çürümüş birde harita.

Nerden esecek rüzgar?
Nerden?
Nerden açılacak kaderin kapısı.
Hangi yabancı girecek yüreğime ?

Altımda masmavi bir derya
Altında başka bir şehir.
İlginç güzellikler diyarı.
Titreyen göğsümün acı veren homurtsuyla,
Tekrar daldım dünden kalma artık hayallere !!!
Tekrardan çalıyor ziller güneşi alıp giderken.
Kırılgan tebesümüyle gözü bende rüzgarın ...
Bana dokunmadan geçiyor.
Kendince beni duymazlıktan geliyor...
Ama gözleri hep bende
Hep ılık sade bir esinti.
Bana çarpmadan,bedenimi temizlemeden,
Iraklaşıp gidiyor uzaklara.
Ama yine gözleri hep bende.
Aniden hızlandı
Topladı bütün dağınık hareketsiz bulutları...
Fırlattı , eskiden kalan mazilerle beraber
Kızgındı bana,sesinden gelen uğutudan !!!
Bütün karanlık duygularla ;
Çarpıştı şimşekler soğuk bedenimin üzerinden ..
Bereket son gücüyle tebessüm ediyordu.
Tüm gücüyle bedenim gibi ruhumuda ıslatıyordu ....
İnsafsızca !!!
Kollarım gevşemiş buruşuk göz kapaklarım yarılanmıştı
İçim yelin bana bakan gülüşüyle rahattı...
Bedenim baharda yeşeren çiçekler gibiydi
Bir kardelen kadar da mutluydu yüreğim .......