Çaldım Karavana’ya
yirmidört Ay, milyon kere Kepçeyi.
Yediyüzyirmi Gün saydım Teskereyi, geri.
Çok şey öğretti bana Askerlik;
"İnsanlık" mesela.
" Hürmet, Otorite, Sabır, Disiplin",
bende olmayan.

Tüfeğime baktım, temizledim yağladım, Mermi taktım.
"- Taaak, taaak" Diye Hedefi belledim.
Çok şey aldım,
Bir birşey veremedim.
"Alanım" yokti ki paylaşacak;
Sevgi, Mutluluk, Şükran dolu Gözlerimi,
Hati’den başka.

Sırt’ta yirmibeş Kilo Çanta-Techizat.
"- Marş-marş!"
"- ESKİŞEHİR, ESKİŞEHİR. YALÇIN KAYS, SARP YERİ"
Arşınladım, sağı-solu.
"- KAYALARDAN ÇOK KUVVETLİ, İÇİNDEKİ ASKERİ"
"Hep bir ağızdan, birlikte, bir Hedefe, omuz-Omuz’a" varmanın
mutluluğu.

Hiçbir Yerde Dünyam, Alamanya dahil.
Bu denli çok, dolu, etkin, anlamlı, katıksız
Yaşam
görmedim.

Otuz Yıl boyu okur,
yalarım Mürekkep.
Dört Diploma; "Çerçevesi Altın Kaplama" falan-filan.
Yüzüne bile bakmam.
Duvarıma da asmam.
Sen Teskere; Tek Mühür, Saman Sayfa,
başkadır Yer’in.

Alamanya’da
Eğitimden sonra Asker, Sivile’de hizmet verir, onunda Ordusudur.
Özürlü-Yaşlı ile sohpet eder, giydirir.
Güldürür, gezer.
Gerekirse temizler-bakar.
Orman, Dağ, Çay...yani Doğa’nında dostudur.
Havayı-Suyu-Binayı-Köprüyü-Yolu temizler, arıtır.
Yani İnsanı korur.

Yada,
"Sapına-kadar-Asker";
Silah-Talim-Komando.

Medeniyet Ordu’su, "Yaşam"
öğret bana mesela;
Okuma-Yazma, El Sanatı, Sağlık, Tarih, Musik
ve de
Şiir’i.
Hayvanları evcil, Ormanı gür,Suları bol, Toprağı bereketli Türkiye’m;
Çobanoğlu Hati’de senin Oğlun,
değil mi?