not defterim yok
yıllarımı silmişim
yüzünde yeniliyorum hayatı
mutsuzluğumla hakim olamadığım
hiçbir şehir bırakmayarak
bana en son baktığın ana

bir sonum bile yoktu sana kadar
sonum kabul ediyorum seni
bir sonla bir ilki yaşadım böylece
sende
sende
ayaklarımı deniz köpüğüne daldırır gibi
koşmak güneşin batmaya başladığı andaki
sende
sende
kaya yosunlarına sarılır gibi okşamak saçlarını
sende
sende
tuzlu sularında med cezir şarkılarının
ağlamak kasıklarında

"saçlarını yakıştırınca gülüşüme
akşamlara düşkün sabahlara zaaflı
tel tel köşe bucak ağlıyorum
kopamıyorum yeşil ve bej elbiseli yürüyüşünden
sokaklarımıza
tatil seslim çağır beni
en büyük iştir seni sevmek
uğunayım kısık sesinden öperek boğazını
sana martılar göç ettirmek istiyorum
balıkçı türküleri oynaşsın diye narin öksürüğünde
konuş korkmadan
dargın kırık sesin bulaşsın ruhuma
kalbimin sesinin tonu ol istiyorum"

kendimi son yolculuğuma uğurladım
seni düşünmenin dışında
düşlerimi tüm
ohhh...
hastalığını bulaştır bana
seninle aynı olmak/ölmek istiyorum
benimle karıncalı konuşunca
çalışkan üzüntülüyüm öğle sıcağı gibi
kekikler ekmek istiyorum kar dolu göğsüne
ıhlamur buğularıyla yıkamak yüzünü
sana bahar kokulu çaylar içirmek
kendimi bilmeyecek kadar şifa yüklüyüm
aşk otunu ben buldum
saçlarında...

"seni görmek için yaşadım bunca yıldır
eylül giyinmiştin şiirsiz olduğunu söylercesine
seni mevsimler ötesi bir yere koydum
ne hayat ne ölüm karşılığın olamaz senin
gelişini tanımadım hiçbir ikindi çat kapı
gidişlerin uzakta olduğundan haberdar olduğum
tütmeyen bir ocak gibi
ama benimsin işte
çaresizliğimin en delikanlı haliyle
tapıyorum sana...
sana..."

kağan işçen